کتاب «کفر من و دین تو» را در سال ۱٣٨٣ خورشیدی نوشتم و پیش از آن کتاب «دروغ بزرگ؛ چهره‌ی عریان اسلام» را در سال ۱٣٨٢ خورشیدی منتشر کرده بودم. هر دو کتاب نقدی است بر دین اسلام و هدف آن‌ها مبارزه با خرافات بسیاری است که در این دین جا خوش کرده‌اند و در نتیجه، به‌گفته‌ی راسل، اخلاق و معنویت به بازیچه‌ی در دست شیادان جامعه تبدیل شده است. شیادانی که جهان را به‌نام دین به آتش و خون كشیده‌اند، مردم سرزمین‌های فتح شده را قتل عام كرده‌اند، ناموس و مال دگراندیشان را به غنیمت گرفته‌اند، دشمنان خود را گروه‌گروه به اسارت برده‌اند و برای آزار مخالفان ماشین‌های شیطانی شكنجه اختراع كرده‌اند.
از همه مهم‌تر، چنان که برتراند راسل در کتاب «نبرد دین با علم» به بیان بخشی از تاریخ رابطه این دو پدیده انسانی – اجتماعی می‌پردازد و با منطقی روشن و بیانی کوبنده آشکار می‌کند، آنانی که خود را کارشناسان علوم الهی نامیده‌اند، همیشه سد راه پیشرفت علم و دانش بوده‌اند. آنانی که خود را روحانی و پیام خود را آسمانی می‌دانند، همیشه با نیرو و توانشان از گسترش حقیقت جلوگیری کرده‌اند. این روحانیون به‌ظاهر هوادار مهربانی و معنویت، در عمل دانشمندان را زنده سوزانیده‌اند؛ آنان را به‌خاطر بیان حقیقت علمی به دادگاه و زندان کشانده‌اند؛ و در طول تاریخ همواره سبب آزار و اذیت هوادارن علم و معرفت بوده‌اند.
مهربان یاران، در اين وبگاه با پاره‌ی از افکار و نوشته‌های من آشـنا خواهيد شـد. به‌ویژه دو کتاب نامبرده، که پرده از رازهای سر به مُهر دین اسلام بر می‌دارد. اميدوارم، مطمح نظـر اندیشوران و دانش‌پژوهان قرار گيرد!
